Hij kwam bij ons vanuit het asiel, toen hij 9 maanden oud was.
Toen we daar gingen kijken, viel hij op, omdat hij steeds de aandacht trok door langs de tralies van het hok te lopen miauwen naar ons. Hij leek erg lief en aanhankelijk.
Hij was pas de middag tevoren in het asiel aangekomen, waardoor men daar nog niet wist, dat hij een voedselallergie had. Dat bleek bij ons na enkele dagen, toen hij steeds moest overgeven. De dierenarts adviseerde ons medicijnen en dieetvoer te gebruiken.
Imma bleek inderdaad een heel lieve kat te zijn. Hij liet zich graag aaien en zocht altijd ons gezelschap op. Hij zat niet graag op schoot, maar wel vlak in onze buurt.
Aanvankelijk was Imma lekker speels. Hij kroop in kasten, dozen, tassen en alles waarin hij zich lekker kon verstoppen.
Onze kinderen waren ook dol op hem en konden van alles bij hem kwijt.
In de loop der jaren werd hij ouder, trager en lag hij meer te slapen; wel steeds bij ons in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten