Maandag 27 december 2010. De eerste dag bij ons.

Vanmorgen zijn we al vroeg vertrokken, op weg naar Capelle aan den IJssel om Loekie op te halen.
Nadat we alle formaliteiten hadden besproken met Marian Tobé, gingen we op pad met ons nieuwe huisgenootje. Ik ben met hem lekker achterin de auto gaan zitten, waarbij ik hem in een draagtas bij me op schoot had genomen. Aanvankelijk zat hij lekker naar buiten te kijken, maar bij de rotondes en bochten, werd hij onrustig en begon wat te piepen. Ik heb hem geprobeerd wat af te leiden en dat lukte met een zacht balletje.
Voordat we in Dordrecht waren, sliep hij al, met zijn kopje op het balletje en tegen mijn hand aan. Bij een stevige hobbel, of wanneer de Tomtom 'sprak', gingen zijn oogjes een beetje open, maar even later sliep hij weer lekker door.

Thuis aangekomen, heeft hij eerst buiten netjes een plasje gedaan, maar hij vond het wel heel koud en stond te trillen op zijn pootjes. De poezen lagen op de vensterbank alles intensief te volgen.
In de huiskamer ging hij de boel verkennen. Hij snuffelde aan de mandjes van de poezen, maar had hen eerst nog niet in de gaten.
Dappere Doescha waagde het als eerste om van de vensterbank af te komen en ging van een afstandje toekijken. Van lieverlee kwam ze dichterbij en toen ze op een halve meter afstand van Loekie zat, ging hij voorzichtig naar haar toe en raakten hun neuzen elkaar even. Even later schrok hij toch even en begon te piepen.  Het was allemaal ook heel indrukwekkend natuurlijk. Na een poosje heb ik hem in de draagtas laten stappen en heb hem met tas en al in de bench gezet. Dat vond hij prima. Doescha ging wel weer even onderzoeken, maar hij zat daar veilig en viel even later in slaap.
Toen hij wakker was, hebben we wat gespeeld en grappig was te zien, dat hij de speeltjes steeds naar de bench bracht.

Kijk maar eens op dit filmpje, hoe lekker hij kan spelen!

Ik heb hem een kong gegeven met leverpastei erin. Hij vond het heerlijk, maar kon niet bij het laatste restje en begon daarop te piepen.

Zolang ik water in een roestvrijstalen bak had, dronk hij niet; het leek of hij schrok van zijn spiegelbeeld. Nadat ik water in een kunststof bakje had gedaan, dronk hij wel en later ook even uit de rvs bak.

We zijn een blokje gaan lopen. We kwamen een grote hond tegen, die geïnteresseerd was in hem. Loekie vond het prima en wilde eigenlijk die hond achterna.
Hij liep een hele poos heel goed achter me aan; bijna voorbeeldig. Op een gegeven moment vond hij het genoeg en begon te piepen en te trillen op zijn pootjes. Het laatste stukje heb ik hem naar huis gedragen.
Hij kan het in huis ook al heel aardig vinden met Doescha. Laika zit al de hele middag bovenaan de trap. Zij vindt het nog te spannend. Loekie heeft haar nog steeds niet ontdekt en dat is prima. Zo wordt het een beetje gedoseerd. Het is toch al heel wat.
Ik merkte op een gegeven moment, dat hij niet tot rust kon komen. Ik ben met hem naar de studeerkamer gegaan en heb hem even lekker tegen me aan gehouden, tot ik merkte dat hij rustiger werd en zijn oogjes dicht gingen. Toen heb ik hem in de draagmand gelegd, hem even geaaid en al gauw lag hij lekker te slapen.

Het is nu 18.45 uur. Doescha is helemaal op haar gemak en Loekie heeft haar ook helemaal geaccepteerd. Ze zijn nog wel voorzichtig, maar ze zoeken steeds elkaars gezelschap. Laika ligt nu bovenop de klimboom sinds ik haar daar heb gezet voor haar eten.
Loekie heeft weer even heerlijk bij me gelegen en ging daarna weer rechtstreeks naar een mandje om in te slapen.

Hij heeft vandaag nog wel veel plasjes binnen gedaan. Buiten valt het nog tegen. Hij heeft het zó koud!
Eens kijken hoe we de eerste nacht doorkomen...